تا دامن از من کشیدی ای سرو سیمین تن من
هر شب ز خونابهی دل پر گل بود دامن من
بنشین چو گل در کنارم تا بشکفد گل ز خارم
ای روی تو لاله زارم و ای موی تو سوسن من
تا عشق و رندیست کیشم یکسان بود نوش و نیشم
من دشمن جان خویشم گر او بود دشمن من
قسمت اگر زهر اگر مار، بالین اگر خار اگر گل